Szkubaczki to było dycki świynto, bo sie sbiyrały gaździny i szły szkubać
piyrzi. Na Szkubaczki sie szło do tej chałupy, kaj była dziołucha na wydaniu.
Każdo dziołucha potrzebowała wiano, coby ji chłop nie wyczytoł, że ni mo nic.
Tóż musiała mieć szumnóm pierzine i zogłowki. Ale piyrsze było trzeja tóm
pierzine usuć, tóż baby na szkubaczkach miały co robić. Szkubaczki były z muzykóm, z potańcówkóm, abo bez.
Baby szkubały i śpiywały. Chłapcy, kierzi uż poglóndali na dziołuchy, siedzieli
pod oknami i podglóndali co sie robi w chałupie. Na szkubaczkach też dycki sie
opowiadało o straszydłach, utopcach, abo o diobłach. Opowiadoł to starzik, abo
starka – bo óni wiedzieli nejwiyncyj. Szkubani piyrzo zaczynało sie drugigo
listopada, fertig zaś musioł być do końca lutego - coby na wiosna nie zostawiać
roboty.
Dzisio uż szkubaczek
sie nie robi, bo pierzin sie uż nie suje, a zogłowki idzie kupić w magacynie,
ale czasym by sie tak ludzie mógli ros za czas zynść, porozrzóndzać, pośpiywać
a potym se potańcować. No ale cóż, kie wolóm siedzieć i dziwać sie do pudła…
Aaa zaczynali skubać piyrzi zoroz po Zaduszkach aż do końca lutego, żeby na
wiosna już wszystek było wyrychtowane.
Na zajęciach
czytaliśmy tekst w gwarze tworząc śląsko - polski słownik. Następnie
wykonaliśmy prace plastyczne. Przy tym wykorzystaliśmy płyty gipsowe, gwoździe
oraz farby temperowe.
W trakcie pracy
